De Camarque

Wat is Avignon toch een prachtige stad. Het oude centrum met prachtige panden en parken, het Palais des Papes en natuurlijk Le Pont de ….

Ook is dit de eerste stad waar we bijna niet alleen medemensen uit Turkije of Afrika zien. In de straten zien we sjieke Fransen en natuurlijk ook veel toeristen. De politie houdt de boel streng in de gaten en treedt op indien nodig.

Na het bezoek aan de stad aten we lekkere hapjes bij ‘Le 17 Pace Aux Vins’, een wijnbar die Tonny gevonden had. Een prima keuken, goede wijnkaart en leuke ambiance. Het enige minpuntje was de dame (une vigneronne de Chateauneuf du Pape, naar eigen zeggen) die naast ons aan tafel steeds scheten liet.

Vanochtend verlieten we al vroeg de stad nadat we eerst een selfie bij Le Pont gemaakt hebben. Dit schijnt geluk te brengen.

Via de D2 richting Aramon waar we al snel de ViaRhôna weer vonden. Omdat de routeplanner ons flink om wilde laten rijden, hebben we de D2 en D90 gepakt naar Beaucaire waar we rond 9h30 stopten bij voor koffie. De dame in de bediening deed ons naar meer smaken.

Het rijden op D wegen geeft wel meer verkeer maar in dit geval ging het prima - er wordt goed rekening gehouden met ons - en het scheelde ons 12 km.

We zijn zeker niet aan het sjouwen maar proberen wel tijdig de Spaanse grens over te gaan. Op 3 juni gooien de Franse boeren uit protest de grens met Spanje dicht.

Na de koffie en en een bezoekje aan de markt in Beaucaire vervolgden we via het Canal du Rhône á Sete onze route totdat we bij het haventje van Beuegarde niet meer verder konden. Via een rustige D179 vervolgden we onze reis. Niet overal teerpad maar ook veel zand- en kiezelpad en zo reden we gestaag de Camarque binnen.

We zagen boomgaarden met kersen en perziken, de wijngaarden van Costiéres de Nîmes en de rijstvelden.

Na een pauze in de schaduw onder de A54 - het begon warm te worden - vervolgden we onze tocht naar Saint Gillis waar we onze LLOB genoten voor de winkel met regionale spullen.

Het was 12 uur en er stond 62 km op de dagteller.

Na de lunch probeerden we onze route weer op te pakken met behulp van de juffrouw op de telefoon. Op een gegeven moment wilde ze ons een bijna onbegaanbaar pad opsturen en dat hebben we toch maar gedaan. Na 900 meter door de rimboe kwamen we uit bij een huis waar een groep wandelaars stond. De gids van de groep wees ons verder op weg [e-1f613].

We kwamen uit bij een karrenspoor! Deze toch maar genomen en uiteindelijk kwamen we weer op de route bij het Canal du Rhône á Sete.

Om 14 uur wat gedronken bij Chez le Chat in Gallician en het laatste stuk weggetrapt naar hotel Royal in Aigues-Mortes waar we rond 15 uur arriveerden.

Bij vertrek vanochtend was het al warm en de temperatuur liep op tot 26 graden. Bijna de hele dag zon gehad en na de middag - we komen dichter bij de kust - begon het harder te waaien, zeker niet altijd in ons voordeel.

Met 90 km op de dagteller zitten we over de helft van ons avontuur [e-1f6b2].