Klim van 13-15%!

Wat hadden we weer een prima hotel, gisteren en dat voor € 40 per kamer! De badkamer had zelfs een invalide inrichting maar zover zijn we nog niet dat we die nodig hebben.

Wie dat wel nodig had was de bejaarde dame in een rolstoel, behorende tot een groep Tilburgers die hier al 25 jaar overwinterden. Emotioneel vertelde ze aan Tonny dat het waarschijnlijk het laatste jaar was dat dit kon. Aan alles komt een einde dat is iets wat ook wij steeds meer van dichtbij meemaken.

Lekker gegeten bij Burladero de Cha Sisco waar de beste wijnen voor € 2,50 - € 4,50 op de kaart staan!

Omdat pas om 8 uur de receptie opende, vertrokken we laat vandaag. We startten met een prachtige route langs de kust richting Beniscarló en trapten op een weg met de zee aan de ene kant en landerijen aan de andere.

We passeerden ook volop amandelbomen en sinaasappelbomen en het oranje fruit lachte ons toe!

Om niet teveel te hoeven klimmen namen we voor Peniscola de N340 en reden heuvelig richting Alcalá de Xivert om na 34 km langs de weg bij een café rond 10h30 koffie te drinken.

Bij Alcossebre stopten we even om een foto te maken voor twee van onze volgers [e-1f91b][e-1f3fb].

Bij Torreblanca verlieten we de N340 en fietsten we door de stad en vervolgden ons pad via landwegen naar La Torre de la Sal. Prima om hier in een parkje onze LLOB te nuttigen rond 13h30 met 58 km op de teller maar nooit meer terugkomen hier! Wat een kermis!

Onze reisleider verblijdde ons met het bericht dat we de rest van de dag langs de kust en vlak bleven rijden. Goed nieuws dus! Gas erop!

En dan houdt de boulevard op en verschijnt voor ons een berg van ongekende hoogte met een bord waarop de volgende plaats stond maar dan ‘par col’.

Na enig overleg (getreuzel) toch maar aan de klim van 13-15% begonnen. Zuchtend, steunend, fietsend, lopend en duwend kwamen we boven.

Tonny als eerste, de andere twee volgden, vraag niet hoe maar ze kwamen er.

En dan volgt de beloning: een afdaling die er mag zijn maar die ook weer ophield bij een splitsing.

De navigatie erbij en ja hoor, daaronder loopt toch een pad. Helaas niet het pad dat wij voor ogen hadden maar eentje met los zand en grote keien en langs het strand.

Een Spanjaard verloste ons van alle ellende. Hij wees ons naar een prachtig aangelegd fietspad - een voormalig spoor - aangelegd tussen de rotsen en zo zoefden we Benicássim binnen.

Dit is een prachtige kustplaats met een boulevard waaraan nog veel oude, statige panden staan met een rijke historie. Er is hier zelfs een ‘Ruta de las Villas’.

Vanaf hier reden we heerlijk langs de zee naar Castellón de la Plana waar we vannacht logeren in hotel Real. Helaas is er geen stalling voor onze fietsen, dus staan ze nu op de gang, naast onze kamers. Mijn fiets paste niet in de lift dus via trappen naar boven.

Het was weer een mooie dag. Zonnig met wat bewolking. Warm in het binnenland en aan zee een lekkere wind die vanaf 10 uur op kwam zetten. Vandaag 87 km gereden.